“In ieders belang dat kelders droog blijven”
Door: Anke Jansen
Foto: Natascha van Zaanen
Het valt op dat Charlotte en haar man veel aandacht besteden aan hun huis. Een mooi opgeknapte voorgevel, een tuintje onder het raam, binnen een oase van planten. ‘Ik zou zeggen dat het een typisch Assendorps huis is’, zegt bewoonster Charlotte lachend. ‘Toen we hier gingen kijken viel me op hoeveel plantjes je ziet achter de ramen. Ik dacht: wij passen hier wel.’ Dat bleek te kloppen. Charlotte werd actief bij het project de Groene Renovatie. ‘Een goede manier om me te verbinden met de buurt en tegelijk iets concreets te kunnen doen voor een betere wereld.’
Elk huis heeft geschiedenis
Hun nieuwe huis was al goed geïsoleerd en ze hebben er zonnepanelen en een warmtepomp aan toegevoegd. De achtertuin bleek een verrassinkje te hebben, namelijk een terras boven op de schuur. Met een tuin op het noorden ideaal om toch wat zonnestralen te pakken. ‘Dat is wat ik zo leuk vind aan de Assendorpse huizen. Achter de kleine gevels gaat meer schuil dan je denkt. De oude arbeidershuizen zijn in de loop van de jaren vaak uitgebouwd en daardoor verrassend groot. Elk huis heeft zijn eigen geschiedenis, dat heeft iets magisch.’
Zwolle heeft veel zelfliefde
Over geschiedenis gesproken, in de korte tijd dat ze hier woont – drie jaar – heeft Charlotte alle boekjes over de geschiedenis van Assendorp weten te bemachtigen. ‘Ze worden niet meer gedrukt, dus je moet het geluk hebben om ze tweedehands tegen te komen. Maar er liggen inkijkexemplaren bij Lisa’s Deli’, vertelt ze opgewekt. Toen ze hier kwam wonen in coronatijd, wandelde ze met de boekjes in de hand door de straten om de wijk beter te leren kennen. Ze kwam uit Groningen en zocht een manier om zich te verbinden met haar nieuwe stad. ‘Iemand heeft uitgeplozen waar al die winkels zaten, dat is fascinerend. Zwolle heeft veel zelfliefde, valt me op. Dat vind je niet in andere steden hoor!”
Terug naar saamhorigheid
‘Het moet hier vroeger gezellig zijn geweest. De wijk zat vol winkeltjes. Er waren wel 24 slagerijen! Veel toch? Overal zie je nog tekenen van die tijd: oude etalages, uithangborden en muurschilderingen,’ vertelt ze dromerig. Dan weemoedig: ‘Tegenwoordig zitten mensen meer in hun eigen wereldje, in hun eigen huis, op weg naar hun werk buiten de wijk, in hun eigen bubbel.’ Dan hoopvol: ‘Maar wat ik ook merk is dat mensen zich weer met elkaar gaan verbinden, onder andere door de projecten van 50 tinten groen. Het is heus niet altijd makkelijk om de neuzen dezelfde kant op te krijgen, maar er ontstaat wel weer meer saamhorigheid in de buurt.’
Gevoel van urgentie
‘Door de Groene Renovatie leerde ik, na de huizen, ook de mensen uit de wijk beter kennen. Een aantal dingen kwam ‘eng goed’ bij elkaar op de dag van de hevige regenbuien vorig jaar. De straten van Assendorp stonden blank. ‘Dat was heel confronterend. We zagen hoe nodig het is dat het water weg kan. Toevallig gingen we precies de dag erna met de buurt praten over vergroenen. Vol vuur en motivatie hebben we direct subsidie aangevraagd en een datum geprikt om tuintjes aan te leggen in de straat. Het voelde goed om meteen iets te kunnen doen met dat gevoel van urgentie.”
Droge kelders
Charlotte: ‘om weer terug te komen op de geschiedenis: deze wijk is niet gebouwd voor auto’s. Toen hij gebouwd werd, had nog bijna niemand een auto. Ondertussen hebben veel huishoudens er zelfs twee. Al dat steen voor parkeerplaatsen is niet houdbaar meer met de klimaatverandering. Ook al hou je niet van groen, het is in ieders belang dat de kelders droog blijven.”