Foto:
Ilja de Jong voor de nieuwe, duurzame gevelwand (foto Natascha van Zaanen)
Ilja’s woning kreeg een Parijse uitstraling met duurzame buitenmuur
Toen Ilja de Jong schimmel ontdekte op de muren van haar historische woning aan de Enkstraat wist ze dat ze actie moest ondernemen. Maar hoe? Een lange zoektocht leidde tot een goed geïsoleerde houten gevelwand. Een flinke uitgave, maar de Assendorpse heeft er nog geen dag spijt van gehad.
Als gezinstherapeute Ilja de Jong in 2018 het huis op Enkstraat 77 binnenloopt, is ze op slag verliefd. De locatie, de hoge plafonds, de omheinde tuin: het is precies het plekje dat zij voor zichzelf en haar zoon in gedachten heeft. De verkoop komt die avond nog rond. Niets lijkt het woongenot in de weg te staan. Behalve dan de enorme stookkosten en de tocht en vochtvlekken die via de hoge, niet geïsoleerde achtermuur het huis binnendringen.
Ilja: “Het huis is gebouwd in 1909. Sindsdien is er wel het een en ander gebeurd. Zo zijn de ramen in de woonkamer vervangen door dubbelglas. Maar dat was het dan ook wel.” De hal, keuken en de slaapkamers bleken erg te lijden onder het gebrek aan isolatie van de buitenmuur aan de achterzijde. “Als je het huis binnenstapte voelde je de tocht. De vochtvlekken die ik overgeschilderde, kwamen al snel terug. Op een gegeven verscheen er zelfs schimmel op de muren.”
Ilja weet dat er iets moest gebeuren, maar wat? Haar buitenmuur is bijna negen meter hoog, zonder toegang vanaf de straat. Wie zal deze klus willen en kunnen klaren, en wat gaat het wel niet kosten?
Vier jaar puzzelen
Het kost Ilja vier jaar puzzelen om tot een goede oplossing te komen. Ilja: “Ik deed eerst een prijsopgave bij schildersbedrijven. Schimmel- en vochtwerende verf moest de oplossing zijn. Het moest vijftien tot achttienduizend euro kosten. Met de opmerking erbij dat het binnen tien jaar overgedaan moest worden.”
Ilja besluit een oproepje op Werkspot te plaatsen, een site waar je een klus plaatst waar vakmannen en – vrouwen op reageren. Een jonge houtbewerker uit Hattem stuurt een mailtje. Of ze wel eens aan duurzaam hout heeft gedacht. Ilja: “Het was even omdenken, maar dit kon wel eens de lange termijn oplossing kunnen zijn waar ik naar op zoek was.” Het klikt met de aannemer, die het als een ‘leuke uitdaging’ beschouwt, en al snel staat de buitenmuur in de steigers.
Als het huis na vijf weken uit de steigers komt en het resultaat goed zichtbaar is, is Ilja blij verrast. De achterkant van het huis blijkt er niet alleen als nieuw uit te zien, het resultaat is ook binnenshuis goed te merken.
De nieuwe gevelwand bestaat uit rockwool isolatie, een houten frame dat op ijzeren beugels is bevestigd, schimmel- en insectenwerend doek en een houten lattenwand. Gekozen werd voor Thermowood. Dit is hout dat dankzij een stoombehandeling een langere levensduur heeft. Ook zijn nieuwe, op maat gemaakte ramen met HR++ glas geplaatst en een vierkantige, zinken regenpijp.
Warmer en droger huis
Het huis is nu veel sneller warm en de warmte wordt beter vastgehouden “Op het moment dat de beugels waren bevestigd en de rockwool ertussen was geplaatst, merkte ik meteen het verschil”, vertelt Ilja. “Ik liep het huis binnen en het voelde anders. Warmer, droger.”
Ilja merkt dit in de stookkosten: “Ik zie nu al een daling van dertig procent op de rekening. Als ik zo doorga krijg ik binnenkort duizend euro van de energieleverancier teruggestort.”
Bijkomend voordeel is dat de ventilatie sterk is verbeterd. Doordat de nieuwe ramen open kunnen is de luchtcirculatie binnenshuis sterk verbeterd.
Met een investering van € 35.000 is de nieuwe gevelwand geen goedkope oplossing. Ilja moest er een nieuwe hypotheek voor opnemen. “Heel veel werk en, tja, alles kost geld. Maar het huis is nu wel veel meer waard. En ik verdien de investering geleidelijk terug door minder te stoken.”
Als we de imposante grijze gevelwand samen bekijken, herinnert Ilja zich wat een vriend erover zei. “’Je huis heeft nu een Parijse uitstraling’, zei hij. Als ik de tuin deze zomer opknap en er straks van alles bloeit, dan waan ik me inderdaad in zonnig Parijs.”
Lucia de Vries